Hodowla indyka w Polsce – co warto wiedzieć!
Indyk hodowlany ma istotne znaczenie gospodarcze nie tylko w produkcji, ale i konsumpcji mięsa drobiowego. Polska jest na trzecim miejscu wśród krajów Unii Europejskiej w produkcji brojlerów indyczych oraz jest znaczącym eksporterem tego mięsa [1]. Polskie indyki trafiają przede wszystkim do krajów Unii Europejskiej i z sukcesem zdobywają uznanie Francuzów, Niemców, czy Brytyjczyków. Pod względem ojczystej konsumpcji, mięso z indyka jest jednym z trzech – po kurczaku i wieprzowinie – najchętniej spożywanych mięs w Polsce.
Rasy indyków
Obecnie na świecie istnieje kilkanaście ras indyków, wszystkie jednak pochodzą od dwóch dzikich gatunków amerykańskich, brązowego i czarnego. W Polsce hodowane są zasadniczo: indyk biały szerokopierśny (stanowi 95% krajowej populacji indyków) oraz indyki o ciemno-brązowym upierzeniu: bronz szerokopierśny i bronz. Hodowla indyków odmiany Bronz ma już jednak historyczne znaczenie. Przede wszystkim dlatego, że niezmiennie od kilku lat występuje większy popyt na różowe, a nie ciemne tuszki [2].
Zastosowanie
Z racji tego, że w Polsce i w Europie mięso indycze bardzo rzadko jest spożywane formie całych tuszek, produkcja indyków jest skierowana na dostarczanie bardzo szerokiej skali elementów takich jak: sznycle, medaliony, piersi, skrzydełka, udźce, podudzia oraz ćwiartki. Co więcej, mięso z indyka ze względu na swoje właściwości jest wykorzystywane jako surowiec do produkcji wysokiej jakości wędlin i kiełbas drobiowych z indyka oraz ze względu na niższą cenę jako substytut wołowiny w produkcji garmażeryjnej.
[1] Dane z Agencji Rynku Rolnego